Please have mercy, mercy on your heart!

Ik vind het heerlijk om zo nu en dan, zeker in deze tijd van het jaar, me op de bank te nestelen en een goede film of documentaire te kijken. Daar waar ik vroeger afhankelijk was van wat de TV zenders uitzonden heb ik nu een ruime keuze wat ik wanneer wil kijken. Voor elk wat wils.

Waar gebeurd

Op dit moment kijk ik graag naar speelfilms waarin een biografisch karakter zit of die zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen. Zo keek ik laatst naar “The Mercy” over het gedoemde zeilavontuur van de Engelse uitvinder Donald Crowhurst, met Colin Firth in topvorm. Ondanks zijn totale gebrek aan zeilervaring op zee vond de Engelse uitvinder en amateurzeiler Donald Crowhurst het ergens in 1968 best een aardig idee om mee te doen aan de Sunday Times Golden Globe Race, ’s werelds eerste solozeilrace rond de wereld. Met het prijzengeld zou hij zijn bedrijfje met tot dan toe weinig geliefde zee navigatie apparatuur van een broodnodige kapitaalinjectie voorzien. Zo vastberaden als hij is, spelen de twijfels hoog op tijdens de avond voor zijn vertrek. De druk die hij zichzelf heeft opgelegd en die wordt versterkt door de afspraken die hij met de media heeft gemaakt, kan hij niets anders dan vertrekken. Zijn onervarenheid speelt hem als snel parten en hij besluit zijn route in te korten. Dat doet hij door te faken, wat in die tijd nog mogelijk was. Zo bedenkt hij een manier om het thuisfront in de waan te laten dat hij op kop ligt en fantastische zeilrecords. Ondertussen dobbert hij dagen stuurloos voor de kust van Argentinië. Tegen het slot wordt hij overmand door hallucinaties en zwalkt hij ongeschoren, dronken over het dek.

Dromen en realiteit

Pfiew denk ik dan, dromen hebben is goed en die mogen verder gaan dan wat misschien haalbaar is. Echter wanneer je de realiteit uit het oog verliest kun je jezelf echt verliezen. De wil om te presteren, laten zien wat je kunt. Over je grenzen gaan, diep van binnen weten dat …….. Op welk moment geef je toe dat het niet lukt? Dat je doel te hoog gegrepen is, de lat voor jezelf te hoog hebt gelegd. In dergelijke situaties zit je ego in de weg. Het beeld van jezelf zoals jij dat in je hoofd gecreëerd hebt en waar je kost wat kost aan wilt voldoen. Toegeven aan jezelf is al moeilijk genoeg, laat staan naar de buitenwereld. Daar is pas echt moed voor nodig. De moed van imperfectie, zonder (ver)oordelend  naar jezelf te zijn. Dat kan heel kwetsbaar voelen. Die nederigheid helpt je bij het in contact blijven met de ander ipv het isolement dat je creëert. De eenzaamheid van jouw “ideaalbeeld”.

Terugblik

Ik wens je bij het reflecteren, wat hoort bij deze tijd van het jaar, liefdevol kijken naar jezelf. Ben eerlijk over wat je ego wil en waarover je hart spreekt. Komt het vanuit je wil, wat voelt als geduw in je rug? Of komt het van binnenuit? Datgene wat je eigenlijk wel “weet” en “voelt”, maar ja durf je dat risico te nemen.  De titel van de film zegt het al: genade, barmhartigheid en mededogen voor jezelf en jouw keuzes!